تو در تو

روزها می گذرد عشق فقط می ماند

عشق تقدیر قشنگیست خدا می داند

دخترک شاخه گلی دست گرفت و حالا

نغمه ی وصل به لب دارد و هی می خواند

آن طرف ماه ، میان شب تاریک است و

کاشکی عشق تو را روبرویش بنشاند

مزد آدم دل خوش بود که آن بگرفتند

نیست اهل نفسی حق دلم بستاند؟

دست تقدیر چه کرده ست به اهل عالم

مست می گشته و گه معرکه می چرخاند

مثل یک مکتب و مدرس شده دنیای خدا

گاه تنبیه کند درس هنر فهماند